domingo, 27 de abril de 2008

FIM DE SEMANA NOS ARREDORES DE SENDIM

FIN DE SEMANA NE LS ALREDORES DE SENDIN

Un grupo de mais de 80 pessonas benírun passar l fin de semana acerca de Sendin i fazírun ua besita a la AEPGA (Associaçon de ls burros). Traírun ls filhos, la maior parte pequeinhos i fui ua alegrie ber-los acabalho ne ls burros por ls caminos de Atanor. Staba un die lindo de Primabera i habie froles por todo l lhado.
Lindo die de Primabera, al fondo la niebe


L purmeiro grupo


La APEGA ten beternairos para tratar de ls burros, mas ten tamien moços i moças que bénen stagiar i que dan ua ajuda ne ls trabalhos. Tamien bénen studantes de bários paízes de la Ouropa i que acumpánhan ls turistas que bénen de todos ls lhados.


Ls maiores tamien gústan de andar acabalho

Ten boluntairos formados an bárias cousas i que trabálhan para bien de la AEPGA. You nun gusto muito de me meter ne ls trabalhos de ls outros, mas tengo apreciado l que fázen na porteçon i defensia de l’ambiente i de ls animales. Mas l mais amportante ye l trabalho que fázen tamien por muitas tierras i scuolas, mesmo de l stranjeiro, para dáren a coincer la nuossa tierra. Ye este trabalho que trai tanta giente a passar ls fins de semana.

L garotico todo cuntento

Cumo podeis ber por ls retratos, hai muito garotico i garotica que todos cuntentos, acabalho nas burras, pássan uns dies de felcidade. Sculpai star siempre a dezir la mesma cousa, mas cumo ye çfrente l que uns fázen de l que fázen outros.
Uns ténen ls meios para se fazéren grandes a eilhes i outros para dar la felcidade als outros.




Fin de ua jornada

sexta-feira, 18 de abril de 2008

O LOBO ARREPENDIDO?

L LHOBO “ARREPENDIDO” ?

Ua beç un lhobo fui-se a cunfessar porque tenie muito pecado, muito pecado!...Pus yá habie quemido mais de mil canhonas i cordeiros.
Adespuis l cura renhiu-lo muito por haber feito tanta murte. I bai anton dou-le pur penitencia que solo podie comer arrate i meio de chicha pur die.
Anton l lhobo fui-se mui triste, nun sabendo cumo habie de ser deilhi para lantre. Solo arrate i meio de chicha pur die!...
Fui-se andando puls campos, andando, mui triste i bie ls ganados guardados puls pastores i cun muito perro, que l lhadrában i curríen atrás del.
Tanto perro i tan grandes
L ganado tenie uns cordeiricos mui lindos, solo de dous meses, mui gordicos i dezie assi l lhobo:
-Si!... Si!...Cada un solo fai dues onças, nun bal la pena, pus you querie que tubisse la cunta cierta!...
Apuis de muito andar, yá lhebaba muita fame; yá se l’apegaba la barriga a las tripas i yá nun podie mais.


L ganado
Ancuntrou, anton, nun cerrado, ua burra cun burrico de trés semanas, que andaba a pacer.
L lhobo puso-se a beilar mui cuntento i a dezir assi pa la burra:
-Mira!...Burrica!...Bou-te a comer!...Agora si bou a cumprir la penitencia, cumo me mandou l cura!...

-Ye mesmo justo, justico!...
-Un arrate la burra, meio l burrico!...

I comiu-los a dambos.



La burra i l burrico

domingo, 13 de abril de 2008

OS OFÍCIOS (ALBARDEIRO)

LS OUFICIOS (ALBARDEIRO)

Yá muito tiempo habie cumbinado cun l’albardeiro, para el me dezir quando amanhasse las albardas i las melenas. Chegou esse die i baliu la pena, staba un die de sol i a la moda de ls homes de ls ouficios íren a porparar las cousas, para l tiempo de l trabalho.
Cun la chegada de la Primabera hai que tratar de las huortas.


Tiu Manel Poca (albardeiro)
Yá ben de hai muitos anhos l ouficio de tiu Manel Poca, zde pequeinho, que cumo el mos dixo, daprendiu cun l pai, que you inda bi trabalhar. Era miu bezino i cumpraba l filo de bramante ne l soto de miu pai.
Hai por ende 55 anhos que las compras se fazien sien denheiro, trocában-se las cousas. L filo por uobos, las laranjas por patatas i las mercancias por pan.


L albardeiro a amanhar ua melena
Mas hoije, de l que bos quiero falar ye de l ouficio de albardeiro. Antes de l trabalho habie que purparar las cousas, cumo yá bos dixe i ua de las cousas mais amportantes era tratar de ls animales i de ls artimanhos para eilhes. Por esso antes bos falei de l ferrador i hoije de l albardeiro. Sien albardas i sien melenas, an cundiçones, l trabalho nun rendi.


L albardeiro a meter la palha na albarda
Inda hoije fázen falta essas cousas, anque haba pessonas que cuidan que son cousas de giente que stá atrasada, mas la bida ye mui cumplicada i las pessonas inda mais. Por esso nun podemos ber las cousas solo por l lhado de l denheiro i de l lucro, para alhá desso hai muito mais. Pus tiu Manel Poca inda bai cumponendo las melenas i las albardas.
A muita giente de las cidades le gusta benir i andar de burro. Mas algun die pensórun que para andar d’acabalho ne l burro, este ten que tener albarda?

L albardeiro a coser la albarda
Mas tiu Manel Poca tamien faç ls artimanhos an punto pequeinho, para ls que quejíren, por esso faç falta la casa de las artes i ouficios.
Mas nun bamos a pensar que todo se bai a trasformar an turistar. Fazemos albardas, mas para burros.

domingo, 6 de abril de 2008

OS OFÍCIOS (FERRADOR)

LS OUFICIOS (FERRADOR)

Ls ouficios ye ua dança de ls pouliteiros mui anteressante i quando bien dançada inda mais.
Nas sues quatro posiçones mostra ls percipales ouficios que, datrás, éran de ls mais amportantes: ferreiro, carpinteiro, barbeiro i ferrador. Mas habie outros que tamien éran tanto ou mais amportantes cumo: sapateiro, albardeiro, lhabrador…
Hoije bou a mostrar-bos un desses ouficios, que inda hai por estes lados.


La giente que se ajunta a ber
Cumo tenemos la Associaçon (AEPGA) de persebraçon de ls burros i yá son muitos, fazie falta un ferrador para tratar de ls cascos de ls burros. Ye siempre mais un amprego i un ouficio que se perserba. Fui a ber l ferrador a trabalhar i cuido que ye anterressante mostrar ls retratos.


A raspar ls cascos
Mas por aqueilho que puode saber, inda hai outro, que até bai por ls pobos a onde inda ye perciso, cumo datrás fazien ls bielhos ferradores de Sendin.
Cumo yá bos mostrei, ne l HOIJE - http://www.sendin.net/ -, l die 12 de Dezembre, tenemos an Sendin cabalhos i pista para daprender a andar a cabalho. L ancargado de ls cabalhos tamien faç de ferrador.


L ferrador a arrincar ls crabos
Ls cabalhos i ls burros ténen que ser ferrados para nun se feríren nas patas i las ferraduras son presas als cascos cun crabos, que hai que mudar de beç na quando.
Muita giente trai ls filhos a ber, de quaije toda la Ouropa i muitos de ls nuossos eimigrantes, nin sáben que eisisten estas cousas.