domingo, 13 de abril de 2008

OS OFÍCIOS (ALBARDEIRO)

LS OUFICIOS (ALBARDEIRO)

Yá muito tiempo habie cumbinado cun l’albardeiro, para el me dezir quando amanhasse las albardas i las melenas. Chegou esse die i baliu la pena, staba un die de sol i a la moda de ls homes de ls ouficios íren a porparar las cousas, para l tiempo de l trabalho.
Cun la chegada de la Primabera hai que tratar de las huortas.


Tiu Manel Poca (albardeiro)
Yá ben de hai muitos anhos l ouficio de tiu Manel Poca, zde pequeinho, que cumo el mos dixo, daprendiu cun l pai, que you inda bi trabalhar. Era miu bezino i cumpraba l filo de bramante ne l soto de miu pai.
Hai por ende 55 anhos que las compras se fazien sien denheiro, trocában-se las cousas. L filo por uobos, las laranjas por patatas i las mercancias por pan.


L albardeiro a amanhar ua melena
Mas hoije, de l que bos quiero falar ye de l ouficio de albardeiro. Antes de l trabalho habie que purparar las cousas, cumo yá bos dixe i ua de las cousas mais amportantes era tratar de ls animales i de ls artimanhos para eilhes. Por esso antes bos falei de l ferrador i hoije de l albardeiro. Sien albardas i sien melenas, an cundiçones, l trabalho nun rendi.


L albardeiro a meter la palha na albarda
Inda hoije fázen falta essas cousas, anque haba pessonas que cuidan que son cousas de giente que stá atrasada, mas la bida ye mui cumplicada i las pessonas inda mais. Por esso nun podemos ber las cousas solo por l lhado de l denheiro i de l lucro, para alhá desso hai muito mais. Pus tiu Manel Poca inda bai cumponendo las melenas i las albardas.
A muita giente de las cidades le gusta benir i andar de burro. Mas algun die pensórun que para andar d’acabalho ne l burro, este ten que tener albarda?

L albardeiro a coser la albarda
Mas tiu Manel Poca tamien faç ls artimanhos an punto pequeinho, para ls que quejíren, por esso faç falta la casa de las artes i ouficios.
Mas nun bamos a pensar que todo se bai a trasformar an turistar. Fazemos albardas, mas para burros.

6 comentários:

Boieiro disse...

Mira tu que un burro bien albardado i cun alforjas de bulretas mete un figurón cume poucos!

Abraços

Unknown disse...

Nun tengas dúbidas, hai por ende uns poucos i burras tamien.
Mas nós tenemos ua bantaige, inda sabemos l que ye un burro de berdade.
Gustei de te ber porqui. You tamien bou al Balhe de la Baglina.

Un abraço
Almendra

Tiégui disse...

Quando fai friu, mie mai diç-me que tengo que puner l'albarda que se no custipo-me... sera qu'eilha quier dezir que you sou un burro ????

:-)))

Outro blog apareciu onte :

http://nunhaimas.blogspot.com

Yê screbido pur barias pessonas dal territorio lhiênguistico Stur-Lhionés.

Boieiro disse...

Mas mira que a las burras gustan-le más las melenas cun spinduricalhos anté l'ambligo.

Unknown disse...

Á Tiégui, faziste-me rir.
Onte fazie tanto friu que por riba de ua camisola de lhana inda besti ua chambra que tengo de flanela.
La mie tie quando ne biu salir, lhougo me preguntou onde iba tan albardado.
Mas l pior fui na rue, que tamien me preguntórun se tenie assi tanto friu para ir tan anxalmado.

:):)

Abraços

Unknown disse...

Á boieiro, quien traie las melenas todas cun essas cousas éran las bacas.
Las burras agora usan l que l pónen i gústan muito que l pássen la mano pul pelo.

:) :)

Abraços