terça-feira, 4 de novembro de 2008

O BOIEIRO

L BOIEIRO


D’atrás habie na maiorie de las casas de l Praino, un moço que iba mais bezes que ls outros, cun las baças pal cerrado ou cun l tagalho d’oubeilhas, era l boieiro. Mas ne l tiempo de cebar ls recos, a las bezes mandában-lo a yerbas para l cochino, puls prados i puls caminos, cun ua faca bielha i ua cesta. Habie que cebar l reco para que fusse al talho, quier dezir, para que chegasse a la matancia que era ne l més de Dezembre. Habie quien matasse ne l més de Nobembre, mas ne l giral era an Dezembre. Cumo l santo que guarda ls animales de côrte i ls de l campo, ye San Sabastian, an Sendin, al passar por la capielha del, costumbrában cantar ua curtia ouraçon que you bou a screbir tal qual la screbiu l Pe. Mourinho, an Sendinés:

Sã Sabastiã!..
Dá-me del pâ!..
You bâo a eirbas
Pal tâo cutchinôikho
Apúis ã l matando,
Dás-me del rabôikho.

sábado, 19 de julho de 2008

O DIA DE SANTA MARINHA

DIE DE SANTA MARINA

Ne l die 18 de Julio ye die de Santa Marina i dezien ls antigos que a partir deste die las binhas yá nun se queimában, nin las ubas tenien perjuizo.


Ua binha ne l die 18
Habie ua quadra que inda hoije la giente diç al chegar esse die:

L die de Santa Marina,
Bai a ber la tue binha;
Tal la bires,
Tal será la bindímia!...



Ua cepa cun ubas
Fui a ber la binha i parece que ten buonas ubas. Yá nun bai a faltar ua pinga buona.

domingo, 22 de junho de 2008

O MENINO JESUS DA CARTOLINHA


L NINO JASUS DE LA CARTOLICA

Durante la Guerra de la Restouraçon, Miranda biu-se mal para mantener la sue defensia. Las tropas einemigas éran muito mais que las que habie an Miranda. L castielho staba cercado por todos ls lhados. La comida yá ampeçaba a faltar. Nun se sperában yá ajudas de nanhun lado. Todo parecie perdido. Ls mais fracos yá pensában an rendir-se. Mas sien se saber cumo, oube-se un grito a animar la giente, todos bán adreitos a esse grito i béien un nino que, cun ua spada na mano, cuorre de un lhado para l’outro a animar la giente i nun sfregante, todos se ounírun atrás del.
Pégan an todas las armas que puoden arranjar, spadas, barapalos, calagouças, fouces, biendos i todo l que serbisse para se çfendéren i an todas las puortas, frinchas i muralhas nun faltaba giente para çfender Miranda. Mas cun la fuorça que ganhou, la giente saliu de las muralhas i baia contra las tropas einemigas. Estas quedórun tan zourientadas que nien tiempo tubírun de pensar noutra cousa, que nun fusse fugir a siete pies, deixando lhibre a Miranda.
Na cidade fui ua fiesta, todos se abraçában i beijában, ls bielhos chorában de alegrie, mas adonde staba l nino?
Porcurórun por todo l lhado, naide cunseguiu ancuntrá-lo. L nino que fui l heirói, habie zaparecido an beç de la cidade que salbou i que yá tantas bezes, por star na frunteira, habie sido çtruida i mais ua beç parecie cundanada a zaparecer.
Ls mirandeses, que siempre fúrun fieles a la sue fé, solo bien ua splicaçon para l zaparcimento de l nino, que apareciu tamien sien se saber cumo. Naide coincie un nino cumo esse, tenie que ser un milagre, l nino solo podie ser l Nino Jasus.
Ls mirandeses tratórun de mandar fazer ua eimaige que quedou a ser benerada por todas las geraçones, zde esse tiempo até hoije. Passou a tener la roupa de un fidalgo desse tiempo i la roupa mudaba de quelor, cunsante la quelor de la liturgie de la eigreija. Ponírun-le al peito ua cundecoraçon a que tenie dreito i a la cinta ua spada de prata, la spada cun que benciu ls einemigos de Miranda.
Até al lhiberalismo, este Nino tenie dreito a recebir l mesmo que un capitan de l eisército pertués.
Hoije ten ua roupa cun que sale a la rue, na fiesta de Santa Bárbela, an Agosto. Nesse die, ye colocado nun pequeinho andor i ye lhebado por outros ninos, tan pequeinhos i puros cumo el, todos bestidos de la quelor de la pureza, albos de niebe. Ne fin de la percion, buolbe a la sue redoma de bidro, para cuntemplaçon de todos ls que besítan la Sé de Miranda.
Muita ye la giente, de todo l mundo, que ben a ber l Nino i que a el piede ajuda para ls sous ninos i muitas son las cuontas de milagres quel fizo, uas serán berdade outros nó, mas quien somos nós para julgar? L que si ye cierto, ye que de toda parte l traien roupa para l bestir zde ls pies a la cabeça, sapatos, meias, camisas, chapéus, fatos anteiros. Mas nada melhor que ir a ber la maior relíquia de Miranda.
Por anformaçon que recebi, l nino fui feito cumpleto, até ten la anatomie que mos mostra se ye nino ou nina.

Marcio de 1983 ( corregido de acordo cun la cumbençon, an Junio de 2008 )

Almendra

sábado, 24 de maio de 2008

AMADURAM AS CEREJAS NAS CEREJEIRAS

AMADURÉCEN LAS CEREIJAS NE LS CERDEIROS

Ne l més de Maio amadurécen las cereijas ne ls cerdeiros i ls moços ancarrapítan-se nessas árboles de fruitos burmeilhos i cómen até fartar. Ye bin cierto l dito de toda la bida:

De l cereijo al castanho
Bin you me amanho.
De l castanho al cereijo
Mal me beio!...



Quien nun se ancarrapitaba neste cerdeiro?

Mas este anho l tiempo ten benido de feiçon, hai alguns sítios onde pássan troniadas, mas mesmo esso ye próprio de l més de Maio. Inda hoije acerca de Mirandela, ua troniada baliente de piedra dou cabo de todo. Friu tamien nun ten faltado i you, an casa, tube que acender l lhume.

L lhume aceso
Até se me lhembrou l dito:

An Maio, queima la bielha l talho.

Hoije fui, a meia tarde, a ber l termo i cada beç tengo mais pena de haber tanta giente, mesmo de l Praino, que nunca ou poucas bezes biu ls nuossos campos, neste tiempo. Las quelores i ls cheiros son cousas que mos dan ua nuoba bida.

Para ls que solo pénsan an denheiro, solo pergunto:
-Quanto bale esta frol?


Que frol ye esta?

Para quei screbir mais hoije?

sábado, 17 de maio de 2008

UMA LIÇÃO DE HISTÓRIA

UA LIÇON DE STÓRIA

Ls mardomos de la fiesta de Santa Bárbela de Sendin stan a porparar un trabalho subre Sendin i arredores para ua rebista. Son percisos muitos retratos i de muitas cousas para se poder fazer un trabalho an cundiçones. L HOIJE ten dado la sue colaboraçon i hoije fui ua tarde que se puode cunsiderar ua leçon de stória.



Un santuário Zoela?
Ls abutres, l riu i las arribas son temas amportantes i que dében star an todo l que trata de la pormoçon turística de la nuossa region i fui esso que fumos a retratar hoije. Mas nas nuossas arribas hai siempre cousas que poucos conhécen i inda menos que alguien las tenga studado. Muitos fúrun ls retratos que se tirórun, mas hoije dou-bos a coincer algo que merece un studo bien feito.


La cerimónia serie assi?
Depuis de bermos bien la piedra, solo fui poner dous mardomos ne ls sítios ciertos i dezi bós se poderie ser assi ou nó. Que fázen ls arqueólogos? Porque será que quando hai porjetos nun se faç causo de quien puode ajudar?



Será que la piedra naciu assi?
Esto stá nun castro que fui studado, mas que debe tener ua anterbençon maior i de modo a que las pessonas puodan tener acesso para studar i ademirar todas estas cousas. L HOIJE stará siempre pronto para ajudar, mas será que quieren ajuda?

sábado, 10 de maio de 2008

HOIJE



HOIJE
un jornal birtual diário an mirandés
Cada beç mais l mirandés ten benido a star persente na blogosfera, sendo yá muitos ls sítios na anternete i subretodo, a mais i a maior zde hai mais ou menos un anho para acá, ls blogues screbidos an mirandés.
De las bárias sprienças que por alhá puoden ser bistas – puode cunsultar-se ua lista an http://frolesmirandesas.blogspot.com/ – pareciu-mos specialmente antressante la scritura dun jornal birtual diário an mirandés. Quien tubo l’eideia i la ten benido a manter de pies zde hai muitos meses ye José Almendra. L jornal chama-se HOIJE, i a cada die trai l que de mais amportante se bai passando na bila mirandesa de Sendin i tamien noutras tierras de l cunceilho ou respeitando a la lhéngua mirandesa.
José Almendra ye porsor, agora reformado, i adbogado, natural de Sendin. Cumo anda na casa de ls sessenta, cunta por muitos ls anhos que ten dedicado a la cultura, al associatibismo i a la melitáncia política. Ye daqueilhas pessonas a que, diç quien l conhece, naide cunsigue ser andifrente. Zde hai muito que le benie a dar amportança a la lhéngua, mas solo hai mui pouco tiempo decidiu dedicar-se de alma i coraçon a la scrita i a la dibulgaçon i defénsia de la lhéngua. Inda nun se le conhece essa bena, mas ye possible que benga tamien a antrar pul camino de la lhiteratura mirandesa. Bamos a aguardar i a ber até adonde este sendinés mos cunsigue surprender i porbocar.
Cuidamos que einicaitibas cumo la de l jornal HOIJE ou outras aparecidas se debien de multeplicar. Eilhas puoden lhebar a todo l mundo l que se passa nas nuossas tierras, datrás tan eisoladas, i puode ser ua lia antre todos ls eimigrantes stéian adonde stubíren. Por esso eiqui traiemos l sou eisemplo que, ouxalá seia seguido por outras pessonas. Talbeç assi, un die destes, cunsígamos chegar a un jornal birtual diário de todo l praino mirandés i screbido an lhéngua mirandesa. Ye assi que se bai andando camino.

JN - Cumo tubiste l’eideia de fazer salir un jornal diário birtual an mirandés, a morar ne l SAL (www.sendim.net)? Achas que ye pula anternete que passa l zambolbimiento de la lhéngua scrita?
R - L’eideia apareciu cumo todas las eideias: quando l home percisa: mesmo sien se dar de cunta, pensa i l’eideia aparece. Percisábamos de algo assi para dar a coincer la nuossa tierra i la nuossa lhéngua i l SAL era l melhor, l’anternete ye l melhor meio para esso, penso you. Se mos dirmos al cuidado de ber, ye na anternete que scríben ls percipales scritores de l mirandés.

JN - Porque cunsidras amportante screbir l jornal an mirandés? I las pessonas léien bien l mirandés?
R - Screbir an mirandés era l percipal, por dues rezones: ancentibar las pessonas a ler i a screbir mirandés; ser ua cousa nuoba, an anformaçon, porque tornaba las pessonas mais curjidosas. Por aqueilho que las pessonas me dízen, i son muitas – l HOIJE ten mais de 200 leitores diários -, anténden bien i gústan que scriba an mirandés. You digo siempre que ye d’acordo cun la 1ª. Adenda, l que ajuda muito ls sendineses, que nun ban muito cun l «lh» an ampeço de las palabras.

JN - L jornal ten solo a ber cun la bila de Sendin ou ye l’eideia de que trate de outras amboras?
R - L jornal ten a ber cun Sendin, an purmeiro, mas todas las nuobas amportantes de l cunceilho i de la nuossa lhéngua fázen tamien parte de las amboras. Las tierras alredror de Sendin ténen l sou lhugar i yá houbo nuobas de quaije todas.

JN - Ye fácele amanhar assunto para cada die? Qual ye l método que questumas seguir?
R - Para mi, que tengo yá muita spriença de fazer jornales, por bias de bários cursos de formaçon nestas cousas, nun ye defícele, l defícele ye tener tiempo para screbir i star ne ls acuntecimientos. Cumo l retrato ye l mais amportante, saco l retrato a todo l que beio nesse die i tengo an atençon ls ditos, ls usos i l que se passa. Se nun puodo star arranjo quien me tire ls retratos i m’anforme de l que se passou.

JN - Cumo ye que las pessonas ténen reajido? Ban a tener cuntigo para tratar assunto ne l jornal, por eisemplo?
R - Las pessonas ténen reajido mui bien, i mira que hai pessonas de todos ls cuntinentes que todos ls dies ban a ber l jornal. Yá bai habendo pessonas que me cháman als acuntecimientos i, se bou a algun, lhougo pregúntan se bou a tirar ls retratos pa ls ir a poner na anternete.

JN - Que pensas de la situaçon de l mirandés i cumo cuidas que se poderán resolber ls sous porblemas?
R - L porblema de l mirandés ye solo politico. Hai ye que tratar de criar un Anstituto ou algo aparecido i onde sten las pessonas ciertas. Mas ten que tener un statuto própio i ligado a ua Ounibersidade.

JN - Cuido que l mais grande porblema será la fala. Que pensas que se debe de fazer para arrepassar essa deficuldade de l arreculo de la fala, subretodo na giente nuoba?
R - Ls nuobos ténen que ser chamados a partecipar. Eilhes quíeren i ban lendo todo. You falo cun eilhes i nun stan tan fuora cumo se cuida. Mas ls partidos inda son associaçones de l séclo passado. Todo chega cun l tiempo. Nós ye que yá bamos passando i queriemos ber esso yá, mas la bida ye assi i nós se furmos dando l nuosso melhor yá fazemos l que debemos.

JN - I qual debe de ser l papel de las anstituiçones? Dében falar i screbir tamien an mirandés?
R - Esso debie de ser oubrigatório. Pul menos ancentibar i deixar screbir als que quejíssen. La regionalizaçon era l mais amportante i proibir ls que son contra la nuossa lhéngua de eisercer cargos políticos ne l cunceilho.

JN - Que pensas, por eisemplo, dun porgrama de ansino de la scrita de la lhéngua para adultos?
R - Esso era mui amportante, mas nun meter ouportunistas nesso, senó nun se bai a lhado nanhun.

JN - Cumo cuidas que se poderien antressar ls moços i moças pula sue lhéngua ou la culpa ye de ls adultos que nun son capazes de se la trasmitir?
R - La culpa ye de ls políticos. Esses ye que ténen l poder i cundiciónan todo. Se a un por ansinar panteminas le dan ourdenado, cumo ye que bamos a dezir-le a un moço ou moça, que quier fazer algo i nien para el míran, que l mirandés ye amportante?

JN - Sei que l tou antresse pula lhéngua mirandesa ben zde hai muitos anhos. Cunta-mos essa cuonta.
R - Ampecei an 1977 i an 1984 fago l purmeiro jornal cun alguns testos an mirandés. Que bicho tan grande apareciu!, chamórun-me de todo, anté de analfabeto. You que criei cursos de alfabetizaçon por todas las tierras de l cunceilho. You que fui l purmeiro cordenador de la D.G.E.E. Tamien eiqui, quando ampeçou a ser amportante, l cordenador tenie que ser doutor, i you, nese tiempo, nun era. Mas cuntinei cumo porsor. An 1987 fui cumo persidente de la Assemblé Munecipal que partecipei nas Purmeiras Jornadas de Lhéngua i Cultura Mirandesas. Hoije bou screbindo l mirandés. Yá me ampéçan a chamar doutor, a alguns inda le custa, mas ne l tribunal ye assi que trátan ls adbogados i alhá ten que ser. Naide me mandou, cun 48 anhos ir para la Ounibersidade. Mas fui siempre a las aulas teóricas i práticas, cinco anhos i sien fabor, sou licenciado an dreito i fiç todos i mais alguns de ls eisames neçairos…

Anterbista de Amadeu Ferreira

domingo, 27 de abril de 2008

FIM DE SEMANA NOS ARREDORES DE SENDIM

FIN DE SEMANA NE LS ALREDORES DE SENDIN

Un grupo de mais de 80 pessonas benírun passar l fin de semana acerca de Sendin i fazírun ua besita a la AEPGA (Associaçon de ls burros). Traírun ls filhos, la maior parte pequeinhos i fui ua alegrie ber-los acabalho ne ls burros por ls caminos de Atanor. Staba un die lindo de Primabera i habie froles por todo l lhado.
Lindo die de Primabera, al fondo la niebe


L purmeiro grupo


La APEGA ten beternairos para tratar de ls burros, mas ten tamien moços i moças que bénen stagiar i que dan ua ajuda ne ls trabalhos. Tamien bénen studantes de bários paízes de la Ouropa i que acumpánhan ls turistas que bénen de todos ls lhados.


Ls maiores tamien gústan de andar acabalho

Ten boluntairos formados an bárias cousas i que trabálhan para bien de la AEPGA. You nun gusto muito de me meter ne ls trabalhos de ls outros, mas tengo apreciado l que fázen na porteçon i defensia de l’ambiente i de ls animales. Mas l mais amportante ye l trabalho que fázen tamien por muitas tierras i scuolas, mesmo de l stranjeiro, para dáren a coincer la nuossa tierra. Ye este trabalho que trai tanta giente a passar ls fins de semana.

L garotico todo cuntento

Cumo podeis ber por ls retratos, hai muito garotico i garotica que todos cuntentos, acabalho nas burras, pássan uns dies de felcidade. Sculpai star siempre a dezir la mesma cousa, mas cumo ye çfrente l que uns fázen de l que fázen outros.
Uns ténen ls meios para se fazéren grandes a eilhes i outros para dar la felcidade als outros.




Fin de ua jornada

sexta-feira, 18 de abril de 2008

O LOBO ARREPENDIDO?

L LHOBO “ARREPENDIDO” ?

Ua beç un lhobo fui-se a cunfessar porque tenie muito pecado, muito pecado!...Pus yá habie quemido mais de mil canhonas i cordeiros.
Adespuis l cura renhiu-lo muito por haber feito tanta murte. I bai anton dou-le pur penitencia que solo podie comer arrate i meio de chicha pur die.
Anton l lhobo fui-se mui triste, nun sabendo cumo habie de ser deilhi para lantre. Solo arrate i meio de chicha pur die!...
Fui-se andando puls campos, andando, mui triste i bie ls ganados guardados puls pastores i cun muito perro, que l lhadrában i curríen atrás del.
Tanto perro i tan grandes
L ganado tenie uns cordeiricos mui lindos, solo de dous meses, mui gordicos i dezie assi l lhobo:
-Si!... Si!...Cada un solo fai dues onças, nun bal la pena, pus you querie que tubisse la cunta cierta!...
Apuis de muito andar, yá lhebaba muita fame; yá se l’apegaba la barriga a las tripas i yá nun podie mais.


L ganado
Ancuntrou, anton, nun cerrado, ua burra cun burrico de trés semanas, que andaba a pacer.
L lhobo puso-se a beilar mui cuntento i a dezir assi pa la burra:
-Mira!...Burrica!...Bou-te a comer!...Agora si bou a cumprir la penitencia, cumo me mandou l cura!...

-Ye mesmo justo, justico!...
-Un arrate la burra, meio l burrico!...

I comiu-los a dambos.



La burra i l burrico

domingo, 13 de abril de 2008

OS OFÍCIOS (ALBARDEIRO)

LS OUFICIOS (ALBARDEIRO)

Yá muito tiempo habie cumbinado cun l’albardeiro, para el me dezir quando amanhasse las albardas i las melenas. Chegou esse die i baliu la pena, staba un die de sol i a la moda de ls homes de ls ouficios íren a porparar las cousas, para l tiempo de l trabalho.
Cun la chegada de la Primabera hai que tratar de las huortas.


Tiu Manel Poca (albardeiro)
Yá ben de hai muitos anhos l ouficio de tiu Manel Poca, zde pequeinho, que cumo el mos dixo, daprendiu cun l pai, que you inda bi trabalhar. Era miu bezino i cumpraba l filo de bramante ne l soto de miu pai.
Hai por ende 55 anhos que las compras se fazien sien denheiro, trocában-se las cousas. L filo por uobos, las laranjas por patatas i las mercancias por pan.


L albardeiro a amanhar ua melena
Mas hoije, de l que bos quiero falar ye de l ouficio de albardeiro. Antes de l trabalho habie que purparar las cousas, cumo yá bos dixe i ua de las cousas mais amportantes era tratar de ls animales i de ls artimanhos para eilhes. Por esso antes bos falei de l ferrador i hoije de l albardeiro. Sien albardas i sien melenas, an cundiçones, l trabalho nun rendi.


L albardeiro a meter la palha na albarda
Inda hoije fázen falta essas cousas, anque haba pessonas que cuidan que son cousas de giente que stá atrasada, mas la bida ye mui cumplicada i las pessonas inda mais. Por esso nun podemos ber las cousas solo por l lhado de l denheiro i de l lucro, para alhá desso hai muito mais. Pus tiu Manel Poca inda bai cumponendo las melenas i las albardas.
A muita giente de las cidades le gusta benir i andar de burro. Mas algun die pensórun que para andar d’acabalho ne l burro, este ten que tener albarda?

L albardeiro a coser la albarda
Mas tiu Manel Poca tamien faç ls artimanhos an punto pequeinho, para ls que quejíren, por esso faç falta la casa de las artes i ouficios.
Mas nun bamos a pensar que todo se bai a trasformar an turistar. Fazemos albardas, mas para burros.

domingo, 6 de abril de 2008

OS OFÍCIOS (FERRADOR)

LS OUFICIOS (FERRADOR)

Ls ouficios ye ua dança de ls pouliteiros mui anteressante i quando bien dançada inda mais.
Nas sues quatro posiçones mostra ls percipales ouficios que, datrás, éran de ls mais amportantes: ferreiro, carpinteiro, barbeiro i ferrador. Mas habie outros que tamien éran tanto ou mais amportantes cumo: sapateiro, albardeiro, lhabrador…
Hoije bou a mostrar-bos un desses ouficios, que inda hai por estes lados.


La giente que se ajunta a ber
Cumo tenemos la Associaçon (AEPGA) de persebraçon de ls burros i yá son muitos, fazie falta un ferrador para tratar de ls cascos de ls burros. Ye siempre mais un amprego i un ouficio que se perserba. Fui a ber l ferrador a trabalhar i cuido que ye anterressante mostrar ls retratos.


A raspar ls cascos
Mas por aqueilho que puode saber, inda hai outro, que até bai por ls pobos a onde inda ye perciso, cumo datrás fazien ls bielhos ferradores de Sendin.
Cumo yá bos mostrei, ne l HOIJE - http://www.sendin.net/ -, l die 12 de Dezembre, tenemos an Sendin cabalhos i pista para daprender a andar a cabalho. L ancargado de ls cabalhos tamien faç de ferrador.


L ferrador a arrincar ls crabos
Ls cabalhos i ls burros ténen que ser ferrados para nun se feríren nas patas i las ferraduras son presas als cascos cun crabos, que hai que mudar de beç na quando.
Muita giente trai ls filhos a ber, de quaije toda la Ouropa i muitos de ls nuossos eimigrantes, nin sáben que eisisten estas cousas.

quinta-feira, 21 de fevereiro de 2008

O DIA INTERNACIONAL DA LÍNGUA MATERNA

L DIE ANTERNACINAL DE LA LÉNGUA MATERNA

Comemorou-se hoije l die anternacional de la léngua materna i muitas fúrun las atibidades que se fazírun para pormoçon de l mirandés. Fui ua de las melhores cousas que se fazírun nestes últimos anhos.
Nas scolas, ls porsores fazírun atibidades cun ls alunos zde la primária até las classes mais adelantradas. You acumpanhei muitas de las atibidades an Sendin i Miranda.


Ls alunos, an Sendin, cun todo l atento




Ls alunos, an Sendin, cun todo l atento

L porsor Eimilio a dar la aula

Falou-se de l die i de l libro que hoije saliu i que ye un de ls melhores i mais amportantes que se publicórun – LAS MIES PURMEIRAS PALABRAS AN MIRANDÉS. Ye un libro que ten al lado de cada palabra l dezeinho de l que eilha quier dezir.


Ua mocica a ber l libro

Este libro tubo la colaboraçon de la Câmara de Miranda, de la EDP i de la Academia de la LLingua Asturiana. Fui eiditado por l Centro de Studos António Maria Mourinho i tubo la ourientaçon de ls porsores António Bárbolo Alves i Duarte Manuel Mendes Martins.


A grabar ua cuonta

Esta obra ye mui amportante pa l ansino i la daprendizaige de la lhéngua mirandesa. Bai a dar ua mano als alunos i als porsores que ténen, eilhes solos, oumentado materiales, ancuntrado fuorças i artimanhas para lhebar por lantre esta staia.


A grabar ua cantiga

Dezie l porsor: este lhibrico fui feito para ls que quejíren daprender l mirandés, percipalmente ls mais pequeinhos. L lhibro ye pequerrico , mas serbirá cumo se fura un ampeço daqueilhes an que ls pais i ls abós ansinan, d'amenudo, als filhos i als nietos: palabrica por palabrica.


L porsor a falar



La çtibuiçon de ls libros

La presentacion de l libro fui na Casa de la Cultura de Miranda i stubírun muitas pessonas. Na mesa staba l persidente de la Câmara, l persidente de la Academia de la LLingua Asturiana, l persidente de l Centro de studos António Maria Mourinho i l representante de la EDP.


La mesa de presentacion

La telbison stubo an todas las atibidades i fizo muito bídio de cantigas, cuontas, diálogos cun ls alunos i anterbistas cun ls porsores. Muito deste material bai a serbir para l ansino de l mirandés i para la sue dibulgaçon.



La giente que stubo presente

Este testo stá screbido cun l- an ampeço de palabra, a la moda de l mirandés de Sendin, cunsante la 1ª Adenda a la Cumbençon Ourtográfica de la Lhéngua Mirandesa.

quinta-feira, 31 de janeiro de 2008

ACONTECEU HOJE... ATENOR

ACUNTECIU HOIJE… ATANOR

Fui an Atanor que esto acunteciu… Ua burrica naciu de parto porbocado yá que passaba de l tiempo i habie risco para la burra i para la burrica. Puode parcer ua nuoba sin anteresse, mas ye an Atanor que stá la APEGA, associaçon de porteçon de ls burros.
Esta associaçon ye ua de las antidades que mais faç por l turismo, al mesmo tiempo que defende ls animales an risco.
La burrica i la mai


Iba a passar i al ber tanta giente i tanto carro, quedei cun la pulga ne l oubido, mas cumo tenie priessa, nun parei. Mas bolbi passado pouco tiempo i yá solo stában la burra cun la burrica i l beternairo, que porbocou l nacimento de la burrica.

La burrica yá a mamar


Falei cul beternairo, que era spanhol i que tenie benido d’aproposito a fazer l serbício. Ye l que stá ne l retrato, al fondo, de l lado squierdo.
Dixo-me que era un caso cumplicado, mas cumo tenie spriencia bino a ajudar a nacer la burrica i que tenie corrido todo bien.

Outra pareilha de poucos dies tamien

Estas stában a mirar para mi i a pedir-me para l tirar l retrato para l hoije. Tamien querien salir na anternete i you fiç-le la buntade.
Ye para ber estas cousas tan lindas, que muita giente ben de bários sitos de l mundo.

Este testo stá screbido cun l- an ampeço de palabra, a la moda de l mirandés de Sendin, cunsante la 1ª Adenda a la Cumbençon Ourtográfica de la Lhéngua Mirandesa.

quarta-feira, 2 de janeiro de 2008

COISAS DA FEIRA

COUSAS DE LA FEIRA

Ne l die dous de Janeiro ye feira an Mogadouro i todos ls anhos ben la mesma lhona para anganhar ls garotos.
Hoije bamos a la feira para ber la baca que ten tantos cuornos cumo dies ten l´anho”.
Toda la giente yá oubiu esto mil i ua beç i yá l dixo tamien, mas ralo ye l´anho que nun se torne a amentar.



Ua barraca de la feira

Todo se questuma bender cumo dantes i las barracas cun las nuobidades tamien nun fáltan. L que falta son las bacas, que agora yá nun se puóden bender cumo era uso.
Dezi a ber se nun era lindo esto!...




L garoto a tomar cuonta de las bacas
Son quadros destes que naide yá puode ber al bibo i muito menos cumprar.
Mas esse tiempo naide l quier i la fame que se passaba tamien nó.
Mas para acabar cun la fame, tenie que se acabar cun la beleza i l amor?
I la fame, acabou?
Tamien esto bai acabar.


A apanhar las bides
Las binhas quédan por podar, ls bielhos yá nun son capazes i als nuobos nun cumpensa, mas quien quier saber?
Dízen que tenemos que ser nós.
I para tratar de ls bancos i de ls milhones, son eilhes?

Este testo stá screbido cun l- an ampeço de palabra, a la moda de l mirandés de Sendin, cunsante la 1ª Adenda a la Cumbençon Ourtográfica de la Lhéngua Mirandesa.